عاقبت صید سفر شد یار من یادش به خیر

                نازنینی بود و از من شد جدا یادش به خیر

                با فراقش یاد من تا عهد دیرین پر گرفت

                گفتم ای دل سالهای جانفزا یادش به خیر

                یار رفت و عمر رفت و جمع ما پاشیده شد

                 راستی خوش عشرتی بود ای خدا یادش به خیر

                 می رسد روزی که از من هم نماند غیر یاد

                آن زمان بر تربتم گویی که ها یادش به خیر